Aleksandr Romanovich Luria

Aleksandr Romanovich Luria, een Russische neuropsycholoog, begon zijn werk  in 1930 waarbij hij zich focuste op de psychische processen (waarneming, probleemoplossing, geheugen,… ) bij oorlogsveteranen met opgelopen hersenschade tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog met de focus op revalidatie. Hij kwam uit tot 3 systemen in onze hersenen. Ten eerste hebben we het activatiesysteem dat als waarschuwingssysteem optreedt. Het is altijd actief en komt in actie wanneer er zich gevaar voordoet. Daarnaast hebben we het ontvangst- en verwerkingssysteem dat informatie van de buitenwereld opneemt en verwerkt. Als laatste hebben we het programmerings-, controle- en verificatiesysteem dat ons uiteindelijke gedrag gaat plannen, controleren en beoordelen. Deze 3 systemen zijn de basis voor wat later door anderen zal uitgewerkt worden tot executieve functies. Samen met Joaquin Fuster, een Amerikaanse neurowetenschapper, werkte hij rondom een theorie waarbij de executieve functies verbonden werden met de prefrontale cortex. Ze ontwikkelden een nieuw type psychologie waarbij de nadruk lag op de culturele, historische en instrumentele aspecten van taal wanneer ze psychische processen onderzochten. Aleksandr Romanovich Luria kwam ook in contact met Lev Vygotsky, een Russische psycholoog bekend om zijn theorie van het leren en de zone van de naaste ontwikkeling, die een invloed heeft op zijn werk.